Parels en zwijnen

In een gezellige afbraakbuurt in Amsterdam zijn de vogels in de tuinen nog maar net begonnen met fluiten als de politie aanrukt om een groep krakers (jonge Portugezen en hun Nederlandse vrienden) uit hun huisjes te zetten. Dat gaat zonder overdreven geweld, de bewoners waren op de hoogte gebracht en slechts twee woningen zijn met de Franse slag gebarricadeerd.
Een van de meisjes (piepjong, blond) zegt: "We wisten dat het zou gebeuren, maar om ons nou van bed te komen trekken..."

Op staat is het inmiddels een drukte van belang tussen de glasscherven, de op straat gezette spullen, de politiewagens en de busjes van Rochdale: krakers, buurtbewoners, quasi bobo's van Overheidwege en de Woningbouw, legale inbrekers, slotenmakers, beveiliging, en allemaal polities.

Een van die polities (piepjong, blond) staat naast de parkeermeter tevreden toe te kijken hoe een van de deuren wordt opengebeukt. Achter hem staat een groepje krakers. Er gaat slechts dreiging van hen uit als je fobisch bent voor mensen in overwegend zwarte kleren.
Toch komt een vrouwelijke agent met ferme pas op haar jonge collega af en sist hem toe: "ze zitten in je rug!"
Er klinkt boze waarschuwing in haar stem. De jongen kijkt verschrikt over zijn schouder en zet een paar stappen naar voren.
"Ach", zeg ik, "je hoeft niet bang te zijn, ze doen niks. Ze zijn eigenlijk best aardig, ze zijn eigenlijk net als wij."
De agente kijkt me even aan en maakt dan een wegwerpgebaar met haar arm. Het zonlicht kaatst van de parelarmband die ze om haar pols heeft.

correctieve chirurgie avant la lettre

Vroeger, toen het leven nog overzichtelijk en de verhoudingen nog duidelijk waren, kon je je kop in zijn geheel laten ombakken als ie niet beviel.

De overlevering meldt niet of het al dan niet bevallen aan de bezitter van de kop voorbehouden was, of dat ook anderen - een ontevreden echtgeno(o)t(e), een puberend kind of een boze buur - een opdracht of bevel tot overbakken kon uitvaardigen.

De procedure was even eenvoudig als geniaal: men nam plaats op een zetel, de aanstootgevende kop werd met een ferme zwaai van een kapmes van de romp gescheiden, op een bakplaat gezet en in een speciale oven volgens een geheim procede overgebakken. Verbetering gegarandeerd.

Tijdens het bakproces werd op het nekstompje tijdelijk een kool geplaatst (zie afbeelding) om leegbloeden te voorkomen.

T is jammerlijk dat het geheim van deze verjongings- en vernieuwingsmethode in de tijd verloren isgegaan, want allemachtig, wat zou er vandaag de dag veel vraag zijn naar zo'n eenvoudige wijze van transformeren.

De uitdrukkingen halve gare, misbaksel en heethoofd zijn de enige blijvende herinneringen aan deze praktijk, en het zal niet lang meer duren voor deze archaische scheldwoorden geheel uit de spreektaal zijn verdwenen.

(Getipt als vraag voor de volgende Grote Geschiedenis Kwis)

(Schilderij uit Muiderslot, ooit met liefde door iemand geschilderd)